Als een vis in het water

Een interview met Ds. Bram Hofland – door Sido Wattel

Sinds februari 2017 is Ds. Bram Hofland verbonden aan de gemeente van de Hoeksteen. Na een lange tijd van bidden, zoeken, beroepen, teleurgesteld worden en opnieuw proberen vonden we in deze jonge enthousiaste pas afgestudeerde predikant de juiste persoon op de juiste plek. De afgelopen drie jaren zijn omgevlogen. Hoog tijd om onze predikant eens aan een interview te onderwerpen.

 Het coronavirus heeft het leven van veel mensen op z'n kop gezet. Wat voor gevolgen heeft het virus voor jou gehad, persoonlijk, voor je gezin en voor je werk in de kerk?

“Vooral op onze jongens heeft alles een grote impact gehad. Ineens konden ze niet meer naar gym en naar zwemmen. Leg dat maar eens uit. Gelukkig kunnen ze nu weer meer buiten spelen. Ook kunnen we weer gebruik maken van de diensten van gastouders. Het gewone leven lijkt weer meer terug te keren. Voor Nynke en mij betekende de coronacrisis dat we minder makkelijk op pad konden gaan. Nynke’s werk als verpleegkundige ging gewoon door. In mijn werk als predikant had en heb ik nog steeds te maken met beperkingen. Bezoeken aan ouderen en zieken heb ik tijdelijk moeten stoppen in verband met gezondheidsrisico’s. Ander bezoekwerk kon op verzoek doorgaan. Momenteel ben ik samen met de kerkenraad en andere betrokkenen aan het nadenken hoe we gemeente kunnen zijn in deze tijd. Met alle beperkingen. De situatie biedt echter ook volop kansen. Daar zijn we dus mee bezig”.

 Je bent nu predikant. Had je liever toch niet stiekem brandweerman willen worden?

“Haha...ik zit goed op mijn plek! Ik geniet van mijn werk. Is er iets mooiers dan met God en mensen bezig te zijn? De kern van wat ik mag doen is God bij mensen brengen en mensen bij God. In pastorale gesprekken probeer ik persoonlijke verhalen te verbinden aan het grotere verhaal van God. Nee, ik heb zeker geen spijt van mijn keuze om predikant te worden”.

 Welke gebeurtenis in je leven heeft tot nu toe de meeste indruk op je gemaakt? (persoonlijk of in je werk)

“De geboorte van onze beide kinderen. Nynke en ik waren niet langer met z’n tweeën. Ineens waren we een gezin. Ouders zijn brengt een grote verantwoordelijkheid met zich mee. Je vraagt je steeds af wat je ze mee wil geven in het leven”.

Wat is het mooiste dat iemand ooit tegen je heeft gezegd?

“De woorden ‘ik hou van je’. Nynke zei het tegen mij (ja echt waar 😊). Ik heb het ervaren als een groot wonder. Onbegrijpelijk dat degene op wie jij bent, ook op jou is...”  

 Wat is je favoriete Bijbeltekst en wat betekent dit voor je?

“Dat is toch wel het verhaal over de verloren zoon, uit Lukas 15. Het is zo bijzonder om te lezen hoe de vader zijn zoon om de nek valt en hem kust. Zo worden ook wij welkom geheten en begroet door onze hemelse Vader. In het leven voelen wij ons vaak afgedankt. Maar Hij wil ons innig omhelzen”. 

Emmeloord, het jaar 2025. Wat gebeurt er en wat zie je allemaal? En welke rol speelt de Hoeksteen in wat je ziet?

“Ik hoop dat we een gemeente mogen zijn die betekenis heeft voor Emmeloord en de Noordoostpolder. Een belangrijke vraag vind ik: ‘Stel je voor dat de Hoeksteen er niet meer is…wat mis je dan?’ Van belang is welke betekenis je als gemeente hebt in je eigen woonplaats. Het is een belangrijke reden waarom we een missionair leertraject willen gaan starten: hoe denk je structureel vanuit je eigen plek? Mijn verlangen is dat we als kerk ook door de week open zijn en iets voor mensen mogen betekenen. Iets wat Emmeloord nodig heeft.  Ik denk bijvoorbeeld aan een eetcafé, of wat het ook moge zijn dat Emmeloord mist op dit moment. Vanuit onze huizen gebeurt er al een hoop missionair werk. We hebben onze wijken en onze bouwstenen. Het is echter ook goed om als gemeente een bepaald project te dragen”. 

Wat is de grootste 'blunder' die je tot nu toe hebt 'begaan'? 

“Daar hoef ik niet zo lang over na te denken. Het is het moment dat ik nog bezig was met mijn predikantsopleiding en relatief weinig preekervaring had. De vakantie zat er pas op. Tijdens een dienst zou ik het gedeelte over de tien geboden lezen. Wist ik toch niet meer waar dit Bijbelgedeelte zich bevond! Ik had een tijdelijke blackout. Gelukkig kwam ik weer bij zinnen en kon het gedeelte alsnog vinden en voorlezen”.

In het kader van het versoepelingstraject van het kabinet is het sinds 1 juli weer mogelijk om kerkdiensten met maximaal 100 personen te organiseren. Wat is jouw visie op kerkdiensten in de anderhalve meter samenleving?

“Het is heerlijk als je met een aantal mensen weer samen kunt komen. Waarschijnlijk hebben we allemaal wel het verlangen om elkaar te kunnen ontmoeten. We moeten kijken wat er binnen de regels mogelijk is. Voor gezinnen is de situatie weer anders dan voor alleenstaanden. Misschien kunnen we in eerste instantie de dienst toegankelijk maken voor alleenstaanden en mensen uit het AZC. Zelfs als het nog niet is toegestaan om samen te zingen. Daarnaast moeten we kijken hoe we meer kunnen investeren in onze wijken en bouwstenen. Kunnen we mensen aan elkaar verbinden die samen de kerkdiensten thuis volgen. We zijn gewend dat ons kerkelijk leven draait rondom de zondagse erediensten. Ons doordeweekse leven is echter ook heel belangrijk. De huidige situatie biedt veel mogelijkheden om in kleinere groepen samen te komen. In real life of via Zoom. Dat mensen creatief zijn dat hebben we de afgelopen tijd wel gezien. Het zijn de kleine stapjes waarmee we het moeten doen. Wie weet wat er over een tijdje weer mogelijk is”.