Slaaptraining

Gisteren zijn wij thuis begonnen met een slaaptraining voor onze zoon David. Laura en ik besloten hiertoe omdat we tot de conclusie waren gekomen dat David niet meer in slaap viel zonder gevoed te worden of heen en weer gewiegd of dicht tegen ons aan. Er was een bepaald patroon ontstaan waar wij ons ineens bewust van waren geworden. Kenners noemen dit 'negatieve slaapassociaties'. David kon zonder onze hulp niet meer zelfstandig in slaap vallen.

Zo werden onze avondjes 'gezellig-samen-met-z'n-tweeën' regelmatig onderbroken door het gehuil van onze jongste. We gooiden het er maar op dat hij te vroeg of te laat naar bed was gebracht. Een moment later lukte het soms wel. Als het echt niet meer ging was voeden of in slaap wiegen de enige mogelijkheid. De gezellige avond was dan voor een groot deel of helemaal over. Tot frustratie van ons als ouders. Ook de laatste twee weken bestonden uit in slaap voeden of wiegen. Als ouder wil je het beste voor je kind, maar je weet ook dat hij zelfstandig in slaap moet vallen. De eerste maanden is dat misschien nog niet zo'n probleem, maar onze David is inmiddels de leeftijd van 7 maanden gepasseerd.

 

Tijd voor actie! Volgens een boekje, waarin meer wordt uitgelegd over hoe baby's het beste kunnen slapen, zou een slaaptraining een oplossing bieden. Daar zijn we dus mee begonnen. Het gevolg is wel dat we zo'n anderhalf uur met David bezig kunnen zijn voordat hij (zelfstandig) in slaap valt. Dus zonder extra voeding en zonder wiegen. Laura en ik wisselen de begeleiding af. Gisteravond is zij een tijd met David bezig geweest en vanmorgen was het mijn beurt. Ik wist niet dat het snikkende huilen (of huilende snikken) zo lang kon duren. Na anderhalf uur viel hij in slaap, nadat ik afwisselend bij hem was en buiten de kamer was. Het is dan zo verleidelijk om hem gewoon op te pakken en hem in slaap te wiegen. Gewoon, om er vanaf te zijn. Vanavond duurde het nog 'maar' 50 minuten om hem te laten slapen. De komende 3 dagen zouden we er steeds meer baat bij moeten hebben, volgens het boekje. En steeds minder tijd bij David hoeven door te brengen voordat hij slaapt.

Ik kan het me moeilijk voorstellen dat er baby's zijn die makkelijk in slaap vallen. Onze Hanna was de eerste 6 maanden een moeilijke slaper, maar onze David doet er na 7 maanden nog eens een schepje bovenop. Wat kan het dan ingewikkeld zijn. En dan wel te beseffen dat het overgaat. Hanna en David maken deel uit van de familie Wattel. Volgens insiders een echte 'slaapfamilie'. Zet ze een tv voor de neus of neem ze mee naar de bioscoop en je hoort ze de rest van de avond niet meer...