Missionaire kringen
Eén van de boeken die ik momenteel aan het lezen ben, is het boek 'Grensverleggend' van Matthijs Vlaardingerbroek. De titel verklapt al dat het iets met grenzen te maken heeft. In tegenstelling tot wat andere boeken doen, namelijk je leren hoe je het beste je grenzen kunt aangeven, heeft dit boek het juist over buiten je grenzen gaan. Het is niet geschreven met het oog op enige persoonlijke ontwikkeling. Het gaat over het verleggen van grenzen voor de kerk. De meeste gemeenten komen iedere week samen in een gebouw, en dat gebouw is dan vaak ook gelijk de grens. Voor kerkgangers is die grens veilig omdat ze weten waar ze aantoe zijn. Voor buitenstaanders is het echter te spannend, en vaak ook totaal oninteressant, om deze grens over te gaan.
Missionair gemeente zijn is een populaire term vandaag de dag. Eropuit trekken (bijvoorbeeld door middel van activiteiten) om mensen te bereiken met het evangelie. Vaak is het doel hiermee om mensen uit te nodigen naar de kerk te komen. De hierboven geschetste grenzen van het kerkgebouw blijven bestaan. Mooi dat van binnenuit de grenzen wat zijn verlegd (immers, niet iedere gemeente trekt erop uit om mensen te bereiken met het evangelie). Maar de grenzen voor buitenstaanders om naar de kerk te komen blijven bestaan. Wat Matthijs Vlaardingerbroek beoogt is het oprichten van missionaire kringen binnen een gemeente. Missionaire kringen voor verschillende doelgroepen. Als je hart hebt voor Ajax, dan richt je met een aantal medegemeenteleden een missionaire kring op onder Ajax supporters. Zodat je samen onder de supporters kunt zijn, met hen praat en voor hen bidt. Misschien dat er onder hen mensen zijn die geïnteresseerd raken in het geloof. De stap naar de missionaire kring is dan veel kleiner dan de stap naar de kerk. Misschien dat die stap ooit komt. Maar dat hoeft niet gelijk.
Matthijs beschrijft het als een droom: een gemeente die is opgedeeld in allerlei missionaire kringen. Ze hoeven niet eens iedere zondag een samenkomst te hebben waar iedereen bij aanwezig is. Dat kan ook om de week, zodat de andere week er ruimte is om met de eigen missionaire kring te leren (eventueel van andere msissionaire kringen). Wat zou dat mooi zijn..de kerk onder de mensen. Niet in de vorm van één gebouw, maar in de vorm van verschillende kringen. Die toch samen één gemeente zijn.
Missionair gemeente zijn is een populaire term vandaag de dag. Eropuit trekken (bijvoorbeeld door middel van activiteiten) om mensen te bereiken met het evangelie. Vaak is het doel hiermee om mensen uit te nodigen naar de kerk te komen. De hierboven geschetste grenzen van het kerkgebouw blijven bestaan. Mooi dat van binnenuit de grenzen wat zijn verlegd (immers, niet iedere gemeente trekt erop uit om mensen te bereiken met het evangelie). Maar de grenzen voor buitenstaanders om naar de kerk te komen blijven bestaan. Wat Matthijs Vlaardingerbroek beoogt is het oprichten van missionaire kringen binnen een gemeente. Missionaire kringen voor verschillende doelgroepen. Als je hart hebt voor Ajax, dan richt je met een aantal medegemeenteleden een missionaire kring op onder Ajax supporters. Zodat je samen onder de supporters kunt zijn, met hen praat en voor hen bidt. Misschien dat er onder hen mensen zijn die geïnteresseerd raken in het geloof. De stap naar de missionaire kring is dan veel kleiner dan de stap naar de kerk. Misschien dat die stap ooit komt. Maar dat hoeft niet gelijk.
Matthijs beschrijft het als een droom: een gemeente die is opgedeeld in allerlei missionaire kringen. Ze hoeven niet eens iedere zondag een samenkomst te hebben waar iedereen bij aanwezig is. Dat kan ook om de week, zodat de andere week er ruimte is om met de eigen missionaire kring te leren (eventueel van andere msissionaire kringen). Wat zou dat mooi zijn..de kerk onder de mensen. Niet in de vorm van één gebouw, maar in de vorm van verschillende kringen. Die toch samen één gemeente zijn.
Reacties
Een reactie posten